ఎదుగుతున్నాను ఎరుపెక్కిన గగన గర్భంలో...

మత్తెక్కిన నేతల మలిన గాధను నేను
వారి పాపాలు ప్రసవించిన పసికందును నేను
తిమిర సమాజం విసిరేసిన విరి మొగ్గను నేను
విరించి వలువపై రుధిర మరకను నేను

కర్మభూమి భావి పౌరుణ్ణి నేను
తిండిలేదు గుడ్డలేదు తలదాచుకోను నీడలేదు
నీలాగే ఆకలి దప్పికలున్న మనిషిని నేను
ఏనాడు అరగడుపైన నిండలేదు

ఎముకలు కొరికే చలి నానేస్తం
ఎర్రనైన ఎండ నా చుట్టం
వానేమో వళ్ళు కడిగే తోబుట్టువు
నేలతల్లి లాలించే అత్మబంధువు

నేనుసైతం అశ్రు జలధిని ఆరగిస్తాను
తిరగబడ్డ జాతి కరమున వాలమవుతాను
నడినెత్తిన సూర్యుడిలా ఆవిర్భవిస్తాను
నిశాచరుల నాయకత్వాన్ని నిలదీస్తాను

ననుజూసి నవ్వకోయి
సిగ్గులేని నాయకుడా...
ఎదుగుతున్నాను ఎరుపెక్కిన గగన గర్భంలో
ఎదురుచూడు నా కోసం నీ ఆఖరి గడియల్లో...

తరుణి విలాప తరుణంలో తోడురానందా...

మాట నేర్చిన మృగాల వనాలు
మలినమైన మానవతా విలువలు
అదుపుదప్పిన యువకెరటాలు
అరుణ కిరణ సాక్ష్యంగానే అతివలపై దాడులు

ఎటుచూసినా మోసాలె
బాధితుల అక్రోషాలే
సమాన హక్కుల సమరాలే
స్వార్థపరుల విజయ ఘోషలే

చీకటి మాటున తెచ్చుకున్న స్వాతంత్ర్యం
చీకట్లోనే కలిసిపోయిందా..
తరతరాల భరతజాతి సంస్కారం
తరుణి విలాప తరుణంలో తోడురానందా...

గుండె పగిలేలా ఏడ్వు నేస్తం...

అక్కునజేర్చుకునే తోడుకోసం
అలమటిస్తోంది అలసిన మానసం
ఓదార్చలేకుంది ఒంటరి లోకం
గొడవపడుతోంది తుంటరి తామసం

నింగినంటుతున్న నిశ్శబ్ద శబ్దాలు
ఎద లోయల అగాధంలొ అగ్నిపర్వతాలు
మదిని మరగించే గత జ్ఞాపకాలు
కనిపించని రుధిర జలపాతాలు

గుండె పగిలేలా ఏడ్వు నేస్తం
వదలి వెళ్ళిన హృదికి వినబడుతుందేమో
వెచ్చని కన్నీటి ప్రవాహం
మనసు గాయాన్ని మాన్పుతుందేమో     

నా ఉనికే నీ అమ్మతనానినికి అవమానమమ్మా

ఆకలిమంటల ఉదరసెగ నాది
అమ్మల కడుపులు నింపలేని అసమర్థత నాది...
ఏడు దశాబ్దాల స్వాతంత్ర్యం నాది
ఎదలోయల్లో అణిగిఉన్న అత్మఘోష నాది

మదమెక్కిన నేతల మహిషమకుటం నాదే...
మత్తువదలని అమాత్యుల మదిర కలశం నాదే...
భరతఖ్యాతి వారసత్వము నాదే..
భారమైన బానిస బ్రతుకూ నాదే...

నీ నైమిశ రోదనకు కారణం నేనేనమ్మా
నా ఉనికే నీ అమ్మతనానినికి అవమానమమ్మా

కడుపుజేత బట్టుకొని కడలి దాటొస్తె

Indian maid whose hand chopped off by Saudi employer returns home

కడుపుజేత బట్టుకొని కడలి దాటొస్తె
కనికరంలేని రక్కసులు కరమునరికారు  
దిక్కుతెలియని దేశంలో
దానవ క్రీడకు బలిజేశారు

మానవమృగాల వలయంలో
మతిచెడిని ప్రతి పడతి
మన మాతృహృదయ ప్రతిరూపంకాదా
మానవత్వానికి మనుగడేలేదా

కలకంఠి కన్నీటి తరంగం
మనిషి ఉనికినే ముంచెయ్యదా...

ఏదేశమేగినా...

అందాల గంధాలు పూసుకొని 
అవని ముంగిట వాలింది అరుణకిరణం 
విరిగొమ్మల గుబురునుండి
వీనులకు విందుజేస్తోంది కోకిలమ్మ గీతం

మనసును మురిపించే కలరవాల కలకలలు
తొలిసందె రంగుల్లో గిలిగింతల సరిగమలు
పరుగులుదీసె పల్లెపడుచుల అందెల రవళి
పరవశంతో పైకెగసిన పుడమి ధూళి

ఏదేశమేగినా ఎంత విహరించినా
కనిపించునా మనపల్లె కమనీయ అందాలు
కలిమిలేములంటని రమణీయ బంధాలు

తెలవారితే కలచెదరిపోతుందేమో...

నడిరేయి వేళలో నేలంతా పరుచుకుంది  
పసిపాప పాలనవ్వులా నిండుపున్నమి పండువెన్నెల
నయనాలకందని మలయమారుతం మెలమెల్లగా కదలి
పరిమళాల పూరెమ్మతో తనువును తాకుతోంది

అవని అందాలు అస్వాదిస్తూ కనుమూయనా
నీలాల మేఘపానుపుపై ఆదమరచి నిదురించనా  
గంధర్వ నేస్తాన్ని తోడుదీసుకుపోనా
గగనపుర వీధుల్లో విహరించిరానా

తెలవారితే కలచెదరిపోతుందేమో
తిలకించిందిచాలు ఉదర ఘోష గమనించమంటూ
తెరచాటు దినచర్య తరుముకుంటుందేమో
తిమిరంతో సమరం మళ్ళీ మొదలయ్యిందంటూ......