తొమ్మిదినెలలు నిను మోసి
కడుపున నీ కదిలికలకు
మురిసిపోయి మైమరచిపోయింది
తన్నే నీ కాళ్ళను
తనివితీరా ముద్దాడి
కమనీయ అనుభూతిని
కళ్ళల్లో దాచుకుంది
ప్రసవ వేదనను పంటిబిగువున దాచి
ప్రపంచానికి నిన్ను పరిచయంజేసింది
నీ మేను నేల తాకిన క్షణాన
పురిటి బాధను మరచి పరవశించింది
చెమ్మగిల్లిన కళ్ళు చూపునాపుతున్నా
రెప్పవాల్చకుండా రేయంతా నినుజూస్తూ
నింగినేలే నెలవంక నీకు సాటిరాదంటూ
కనిపించని దేవతలకు కరములుజోడిస్తూనేవుంది
కనికరానికి కృతజ్ఞతలంటూ
కలకాలం నిను కాపాడమంటూ....
No comments:
Post a Comment
Please provide your feedback here.....