కలిచే వేదన ఎవ్వరిదైనా
కన్నీటి చుక్క వెచ్చనేగా
రారాజుకైనా రహదారి బిక్షగాడికైనా
వెన్నెల దీపం చల్లనేగా
నింగికెగిరేదాకా నీ భారాన్ని మోసే
నేల తల్లినడుగు నీ కులమేదని
గతితప్పని గమనంతో నీ ప్రాణాన్ని నిలిపే
గాలి కెరటాన్ని అడుగు నీ కులమేదని
రోదిస్తోంది ప్రకృతి
నిను కన్నందుకు సిగ్గుపడి
రగిలిపోతోంది ప్రళయమై
నీ అజ్ఞానానికి మండిపడి
వర్ణమేదైన వల్లకాడు ఒక్కటే
వేషాలు వేరైనా రుధిర వర్ణం ఒక్కటే
No comments:
Post a Comment
Please provide your feedback here.....