nAdannadi nAlO EdI lEdani...

venDi vennela velugullO
viritOTa virajimmina parimaLamlO
viharistOndi nA manasu
vEkuvakOsam edurujUstU

kanipinchakunDa vinipinchE
kalala kamanIya gItamlO
ninu jUstU kalavaristU
nannu nEnu marachipOtU

gAli alalapai ninnujErAlani
gunDe chappuLLa guTTu nIku ceppAlani
nAdannadi nAlO EdI lEdani
nAlO nuvvani nIlO nEnani

నాదన్నది నాలో ఏదీ లేదని...

వెండి వెన్నెల వెలుగుల్లో
విరితోట విరజిమ్మిన పరిమళంలో
విహరిస్తోంది నా మనసు
వేకువకోసం ఎదురుజూస్తూ

కనిపించకుండ వినిపించే
కలల కమనీయ గీతంలో
నిను జూస్తూ కలవరిస్తూ
నన్ను నేను మరచిపోతూ

గాలి అలలపై నిన్నుజేరాలని
గుండె చప్పుళ్ళ గుట్టు నీకు చెప్పాలని
నాదన్నది నాలో ఏదీ లేదని
నాలో నువ్వని నీలో నేనని

అన్నీ నీసొంతమే మానవత్వం పరిమళిస్తే...

వగచే ఒంటరి మనసును
ఓదార్చే వారెవ్వరు
ఎవరి గమనంలో వారు
నీకోసం ఆగేదెవ్వరు

నీదికానిదానికోసం నిరీక్షించకు
ఎండమావుల వెంట పరుగులెందుకు
ఎందుకొచ్చావో ఈ నేలకు తెలుసానీకు
ఏక్షణం ఎగిరిపోతావో తెలియనిలోకాలకు

అందరూ ఆత్మీయులే ఆదరించే చూపుంటే
అన్నీ నీసొంతమే మానవత్వం పరిమళిస్తే

నేనని నీవని వేరువేరుకాదని...

కదలని కాలాన్ని అడుగుతూనే ఉన్నాను
ఈ ఎడబాటు ఇక్కెన్నాళ్ళని
మది ముంగిట వసంతం
తిరిగొచ్చేదెప్పుడని

సమీర స్పర్షల్లో నీ ఉనికే
కోయిల గీతాల్లో నీ పలుకే
సెలయేటి అలలపై నీ తళుకే
మేఘాల పందిరి పై నీ మెరుపే

నేనని నీవని వేరువేరుకాదని
నీవేనేనని తెలిసిన ఆ క్షణాన్ని
నెమరేసుకుంటూ నీరాకకోసం ఎదురుచూస్తూ

విధి కాటేసిన జీవితాల ఉనికి...

కాలంతో పోటీపడే పరుగుల్లో
పక్కవాడి గోడు పట్టేదవరికి
ఎవరి పయనం ఎందాకో
గమ్యమెరుగని పదములెన్నో

వీధి మలుపుల్లో కనిపిస్తుంది
విధి కాటేసిన జీవితాల ఉనికి
ఎంగిలి విస్తరాకుల వేటలో
మూగజీవులతో ముష్టి యుద్ధం చేస్తూ

అంగారకునిపై ఉన్న ఆసక్తి
ఆకలిమంటల ఆర్తనాదాలపై లేదెందుకో
మన నాయకుల అనురక్తి
అస్మదీయుల అభివృద్దిపైనే ఎందుకో 

ముసలి నక్క ముందు మృగరాజు మోకరిల్లినట్టు...

నాల్కలు చాచి నరమేధం కోరుతున్న
తొడెళ్ళ మూకతో శాంతి చర్చలేమిట్రా
అసుర రణనీతికి ఆజ్యంపోస్తున్నా
రాజనీతి నెపంతో సంధి మాటలెందుకురా

సమరంకాని సమరంలో శ్వాసను బలిజేసిన
సిపాయిల శవయాత్రలకు ముగింపు ఎప్పుడురా
తనువు చాలించే తరుణంలో తనయుని గోల్పోయిన
తల్లి నిరాశాశ్రుఝరిని నిలువరించేదెవ్వర్రా

మన తగువు మనుష్యులతో కాదురా
మరో చెంపను జూపడానికి
మలిన మూషకాలతో మంతనాలెందుకురా
ముసలి నక్క ముందు మృగరాజు మోకరిల్లినట్టు

Nuvvu Nenu

ఎన్నెన్నో భావాలు నీతోనే మొదలు.....
ఏనాడు కనలేదు ఈ తీపి కలలు....

నా "నువ్వు" నేనంటూ ఊహల్లో చిత్రాలు...
కాదంటూ.. అవునంటూ.. సరసంగా అలకలు...
చూసాను.., విన్నను నీ చిలిపి సైగలు....
నా పెదవిని కదిపెనులే చిరునవ్వై నీ చూపులు......

Kevalam gnapakaalu...

ఎక్కడికి దూరంగా వెలుతున్నావ్......!
నువ్వు ఏ దారి ఎంచుకున్నా తిరిగి నా గుండెనే చేరాలిగా....

ఒక్క సారి సడి చేయక నీ ఊపిరితో లయ కలిపిన నా గుండె సవ్వడి విను,
అది సృష్టించే ప్రతి అలజడి నీ పేరుకు ప్రతిరూపం .......

ఒక్క సారి కన్నులు తెరచి నా మనసులోకి తొంగి చూడు ,
కదిలే ప్రతి ఙ్ఞాపకం నీ నవ్వును చూపిస్తుంది ....

ఒక్క సారి రాత్రి వేల ఆ చందమామను అడిగి చూడు ,
నీ కోసం ఎదురు చూస్తూ తనతో గడిపిన క్షనాలెన్నో...

నిశి రెక్కలచాటున తనువుజాలించె ...

 ఓటుకొందామని ఉన్నదంతా వూడ్చేసి బొక్కసం నింపితే
పెద్ద నోటు ప్రాణమిడిచి పీకలదాక ముంచేసె
ఎన్నికల ఎవ్వారం ఎలా సాగుతుందో
ఎదవ రాజకీయం ఏ రూపు దాల్చుతుందో

తిమిరంలో తరలించిన నల్ల ధనమంతా
మురికి కాలువల పాలాయె
లెక్కకందని దొంగనోట్లన్నీ
నిశి రెక్కలచాటున తనువుజాలించె

పన్నెగరేసి పక్కలక్రింద దాచిన విత్తము
పనికిరాని చిత్తుకాగితాల గుట్టగా మారె
నవ్వు ఆగడంలేదు నేనెంత ప్రయత్నిచినా
తేలుగుట్టిన దొంగ మొహముజూడ

రెక్కలొచ్చాయని రాబందులా నువుమారితే

నీతో బాటు కలలనూ గని
పాలల్లో ప్రేమను మేళవించి
నీ పసిగడుపున పోస్తే
పరవషంతో నీపాదాలు
గుండెలపై వేసిన గుర్తులింకా చెరగనేలేదు

పెరుగుతున్న నిను జూసి 
పేదరికాన్ని మరచిపోయి
ఆనందబాష్పాలతో ఆకలిని అణగద్రొక్కి
నీ బుడిబుడి అడుగుల వొరవడిలో గడిపేసిన
మధురక్షణాలింక మరువనేలేదు

రెక్కలొచ్చాయని రాబందులా నువుమారితే 
భవితకు అడ్డుగోడలని భాద్యతలను బలిపెట్టి
అవనిజేర్చిన దేవతలను రహదారిపాల్జేస్తే
బలిసిన నీ మేనూ మలిసంధ్య జేరిననాడు
రేచుక్కలా రాకపోడు నిను రాల్చే ప్రహ్లాదుడు

చెమ్మగిల్లిన కళ్ళు చూపునాపుతున్నా....

తన తనువున భాగంగా
తొమ్మిదినెలలు నిను మోసి
కడుపున నీ కదిలికలకు
మురిసిపోయి మైమరచిపోయింది

తన్నే నీ కాళ్ళను
తనివితీరా ముద్దాడి
కమనీయ అనుభూతిని
కళ్ళల్లో దాచుకుంది

ప్రసవ వేదనను పంటిబిగువున దాచి
ప్రపంచానికి నిన్ను పరిచయంజేసింది
నీ మేను నేల తాకిన క్షణాన
పురిటి బాధను మరచి పరవశించింది

చెమ్మగిల్లిన కళ్ళు చూపునాపుతున్నా
రెప్పవాల్చకుండా రేయంతా నినుజూస్తూ 
నింగినేలే నెలవంక నీకు సాటిరాదంటూ
కనిపించని దేవతలకు కరములుజోడిస్తూనేవుంది

కనికరానికి కృతజ్ఞతలంటూ
కలకాలం నిను కాపాడమంటూ.... 

సంకెళ్ళు పసిడివని పరవశిద్దామా నేస్థం...

నీతిమాలిన నేతల కడుపులు నింపడానికి
నేలతల్లిని తొలచి నెత్తుటితో పైరుదడిపి
రేయనక పగలనక కంట ఒత్తులేసుకొని పంటగాపుగాసి
విపణివీధికి వెళితే కరమునిండని విత్తము వెక్కిరించె 

మదమెక్కిన నాయకుల చెతుల్లో
మదిర పాత్ర విలువజేయని మట్టి జీవితాలు
రెక్కాడినా డొక్కాడని కష్టాల్లో
ఏరులై పారుతున్న రైతన్న కన్నీళ్ళు


తెల్లోడి పాలనలో తరగని సిరి తరలిపోయె
మనవాడి పడగ నీడలో మింగ మెతుకైనా కానరాదాయె
దొరల రంగు మారినా దురిత నీతి ఒక్కటే
సామాన్యుడి జీవితమంతా కష్టాల చీకటే

సంకెళ్ళు పసిడివని పరవశిద్దామా నేస్థం...
చేవతో చెలిమిజేసి చేరుకుందామా మరోప్రపంచం..

ఎదుగుతున్నాను ఎరుపెక్కిన గగన గర్భంలో...

మత్తెక్కిన నేతల మలిన గాధను నేను
వారి పాపాలు ప్రసవించిన పసికందును నేను
తిమిర సమాజం విసిరేసిన విరి మొగ్గను నేను
విరించి వలువపై రుధిర మరకను నేను

కర్మభూమి భావి పౌరుణ్ణి నేను
తిండిలేదు గుడ్డలేదు తలదాచుకోను నీడలేదు
నీలాగే ఆకలి దప్పికలున్న మనిషిని నేను
ఏనాడు అరగడుపైన నిండలేదు

ఎముకలు కొరికే చలి నానేస్తం
ఎర్రనైన ఎండ నా చుట్టం
వానేమో వళ్ళు కడిగే తోబుట్టువు
నేలతల్లి లాలించే అత్మబంధువు

నేనుసైతం అశ్రు జలధిని ఆరగిస్తాను
తిరగబడ్డ జాతి కరమున వాలమవుతాను
నడినెత్తిన సూర్యుడిలా ఆవిర్భవిస్తాను
నిశాచరుల నాయకత్వాన్ని నిలదీస్తాను

ననుజూసి నవ్వకోయి
సిగ్గులేని నాయకుడా...
ఎదుగుతున్నాను ఎరుపెక్కిన గగన గర్భంలో
ఎదురుచూడు నా కోసం నీ ఆఖరి గడియల్లో...

తరుణి విలాప తరుణంలో తోడురానందా...

మాట నేర్చిన మృగాల వనాలు
మలినమైన మానవతా విలువలు
అదుపుదప్పిన యువకెరటాలు
అరుణ కిరణ సాక్ష్యంగానే అతివలపై దాడులు

ఎటుచూసినా మోసాలె
బాధితుల అక్రోషాలే
సమాన హక్కుల సమరాలే
స్వార్థపరుల విజయ ఘోషలే

చీకటి మాటున తెచ్చుకున్న స్వాతంత్ర్యం
చీకట్లోనే కలిసిపోయిందా..
తరతరాల భరతజాతి సంస్కారం
తరుణి విలాప తరుణంలో తోడురానందా...

గుండె పగిలేలా ఏడ్వు నేస్తం...

అక్కునజేర్చుకునే తోడుకోసం
అలమటిస్తోంది అలసిన మానసం
ఓదార్చలేకుంది ఒంటరి లోకం
గొడవపడుతోంది తుంటరి తామసం

నింగినంటుతున్న నిశ్శబ్ద శబ్దాలు
ఎద లోయల అగాధంలొ అగ్నిపర్వతాలు
మదిని మరగించే గత జ్ఞాపకాలు
కనిపించని రుధిర జలపాతాలు

గుండె పగిలేలా ఏడ్వు నేస్తం
వదలి వెళ్ళిన హృదికి వినబడుతుందేమో
వెచ్చని కన్నీటి ప్రవాహం
మనసు గాయాన్ని మాన్పుతుందేమో     

నా ఉనికే నీ అమ్మతనానినికి అవమానమమ్మా

ఆకలిమంటల ఉదరసెగ నాది
అమ్మల కడుపులు నింపలేని అసమర్థత నాది...
ఏడు దశాబ్దాల స్వాతంత్ర్యం నాది
ఎదలోయల్లో అణిగిఉన్న అత్మఘోష నాది

మదమెక్కిన నేతల మహిషమకుటం నాదే...
మత్తువదలని అమాత్యుల మదిర కలశం నాదే...
భరతఖ్యాతి వారసత్వము నాదే..
భారమైన బానిస బ్రతుకూ నాదే...

నీ నైమిశ రోదనకు కారణం నేనేనమ్మా
నా ఉనికే నీ అమ్మతనానినికి అవమానమమ్మా

కడుపుజేత బట్టుకొని కడలి దాటొస్తె

Indian maid whose hand chopped off by Saudi employer returns home

కడుపుజేత బట్టుకొని కడలి దాటొస్తె
కనికరంలేని రక్కసులు కరమునరికారు  
దిక్కుతెలియని దేశంలో
దానవ క్రీడకు బలిజేశారు

మానవమృగాల వలయంలో
మతిచెడిని ప్రతి పడతి
మన మాతృహృదయ ప్రతిరూపంకాదా
మానవత్వానికి మనుగడేలేదా

కలకంఠి కన్నీటి తరంగం
మనిషి ఉనికినే ముంచెయ్యదా...

ఏదేశమేగినా...

అందాల గంధాలు పూసుకొని 
అవని ముంగిట వాలింది అరుణకిరణం 
విరిగొమ్మల గుబురునుండి
వీనులకు విందుజేస్తోంది కోకిలమ్మ గీతం

మనసును మురిపించే కలరవాల కలకలలు
తొలిసందె రంగుల్లో గిలిగింతల సరిగమలు
పరుగులుదీసె పల్లెపడుచుల అందెల రవళి
పరవశంతో పైకెగసిన పుడమి ధూళి

ఏదేశమేగినా ఎంత విహరించినా
కనిపించునా మనపల్లె కమనీయ అందాలు
కలిమిలేములంటని రమణీయ బంధాలు

తెలవారితే కలచెదరిపోతుందేమో...

నడిరేయి వేళలో నేలంతా పరుచుకుంది  
పసిపాప పాలనవ్వులా నిండుపున్నమి పండువెన్నెల
నయనాలకందని మలయమారుతం మెలమెల్లగా కదలి
పరిమళాల పూరెమ్మతో తనువును తాకుతోంది

అవని అందాలు అస్వాదిస్తూ కనుమూయనా
నీలాల మేఘపానుపుపై ఆదమరచి నిదురించనా  
గంధర్వ నేస్తాన్ని తోడుదీసుకుపోనా
గగనపుర వీధుల్లో విహరించిరానా

తెలవారితే కలచెదరిపోతుందేమో
తిలకించిందిచాలు ఉదర ఘోష గమనించమంటూ
తెరచాటు దినచర్య తరుముకుంటుందేమో
తిమిరంతో సమరం మళ్ళీ మొదలయ్యిందంటూ...... 

ఎన్నాళ్ళీ ఒంటరి పయనం నేస్తం ....

పసిడి పండిన భూమి మిసిమి నగవుగోల్పోయి
నడిరాతిరి తిమిరంలో నల్ల దొరల పాలాయె
రతనాలను రాశులుగాపోసిన గతవైభవమంతా
పరదేశ బాంకుల్లో బందీగా స్థిరబడిపోయె

బానిసల వారసులుగా పుట్టి
భరతమాత ఒడిలో పెరిగి
భారమైన మనుగడతో రోసిల్లి
బ్రతుకు తెరువుకై వలస వెళ్ళి

దిక్కు తెలియని చోట కష్టాలు పడుతూ
దినదిన గండంగా రోజులు గడుపుతూ
దినారాల చాటున దు:ఖాన్ని దిగమింగుతూ
దరిజేరలేని తనవాళ్ళ తలపులలో నలిగిపోతూ

ఎన్నాళ్ళీ ఒంటరి పయనం నేస్తం
ఎప్పుడొస్తుందీజీవితాల్లో వసంతం...  

కోట్ల జతల కళ్ళు కలలెన్నిగన్నా....

జంట అబలల జవ సత్వాలతో
మన జాతి, పతకాల పట్టీలో పేరు నిలుపుకుంది...
అమాత్యులు సమకూర్చిన అరకొర వనరులతో
దేశ ప్రతిష్ఠను మరికొంత దిగజార్చుకుంది...

కోట్ల జతల కళ్ళు కలలెన్నిగన్నా
ఎదలోయలలో ఆశలు ఎంతగా ఎదురుచూస్తున్నా
శతాధికకోట్ల సంతతి ఉన్నా
పసిడి పతకాల సంఖ్య మాత్రం సున్నా

అవని తలమానికం మరోసారి తలదించుకుంది
అవినీతి తిమిరాన్ని అడ్డుకోలేక
అబ్ధుతాలకోసం అలమటించింది
అలనాటి అనుభవాలు గుర్తుంచుకోక

మసక చీకటి మాటున కరిగిపోతున్నాను....

అందమైన రహదారిలో అగుపించని ముళ్ళెన్నో
అడుగుతీసి అడుగేసేలోపే మారిపోయే మలుపులెన్నో
గమ్యంవైపే గమనంసాగుతోందనుకున్నాను గాని...
గమనించలేదు విధి త్రవ్విన గోతుల్ని

పడిలేచే కడలి కెరటంలా
పయనం సాగిస్తూనే ఉన్నాను
మలిసంధ్య మగత కిరణంలా
మసక చీకటి మాటున కరిగిపోతున్నాను

కానరాని ఆ కొన కనికరించేదెప్పుడో 
దరిజేర్చుకొని దప్పిక తీర్చేదెన్నటికో
నేలకొరిగేలోపు నిను చేరలేనా
నయననాలు మూతపడక మునుపే నందనము గనలేనా

బాసటగా నిలుస్తానని బాసలెన్నోజేశావు

నను తాకే నీ చూపుల్లో ఎప్పుడూ ఒకే ప్రశ్న.. ఎవరునువ్వంటు
గడిచిపోయిన గతంలో ఎక్కడో చూసానంటు...
గగనాన్నీ తాకేలా గళమెత్తి అరవాలనుంది.. నీ గతమంతా నేనేనంటు
నీ నిన్నల్లో నివురునై కలతల నీడల్లో కలిసిపోయానంటు

విత్తంలో విహరించే నీ మత్తైన కళ్ళకు
మసకబారిన నా స్మృతులెలా కనిపిస్తాయి
మలయ మారుతం మోస్తోంది మన మాటలెన్నో
మనసుతో వినిచూడు నీ ఎడద కరుగుతుందేమో

బాసటగా నిలుస్తానని బాసలెన్నోజేశావు
నయనాల నాట్యంతో నిరత హృదిని బలికోరుకున్నావు
మమతానురాగాల మనిషివనుకున్నానేగాని
రుధిర దాహం నిండిన మృగనఖమనుకోలేదు

విరించి రాతల్లో విచిత్రాలెన్నో...

పురుటి నొప్పులను పంటి బిగువున దాచి
తల్లితనం కోసం తనువును తొమ్మిదినెలలు మోసి 
అవని అందాన్నంతా తనయుని మోములోజూసి 
మురిసిపోయిన తల్లి ఎక్కడుందో ఏమో...

చిరుచేతులు గొడవపడుతున్నాయేమో
తోటి జతగాళ్ళతో ఆడుకోనివ్వమని...
పసిమనసు ఎంత పరితపిస్తోందో
వాగ్దేవి వీణాగానం వినాలని...

కమలకరములు కళాత్మకంగా కదులుతున్నాయి..
కనిపెంచిన కడుపు నింపడానికేమో..
ఉదరక్షోభకు వయసు అడ్డురానంటోంది
విరించి రాతల్లో విచిత్రాలెన్నో... 

నిరాశకు చోటివ్వకు నేస్తం...

నీలా నేనెప్పుడూ కృంగిపోలేదు
       కనికరంలేని కాలం నాకాళ్ళను కత్తిరించినా
నాకంట తడి కానరాదు
            నావాళ్ళంటూ నాకెవ్వరూ లేకపోయినా...

చిన్ని చిన్ని కలతలకే చిరాకు పడిపోకు
                                  పడిలేచే కెరటం నీవు...
ఆకాశం అందలేదని అప్పుడే దిగులు పడకు
                     అన్నీ ఒక్కరోజులోనే జరిగిపోవు...

నిరాశకు చోటివ్వకు నేస్తం...
                    వక్రించిన విధి ఎంత ఉసిగొలిపినా...
నేలకొరిగిపోకు రుస్తం
                           రుధిరప్రవాహం ఆగకున్నా...

చావునెదిరించే చేవ లేకపోయినా....

మాట నేర్చిన మనిషి జాతి వివక్షతతో దిగజారి పోతూంటే
మానవత్వాన్ని మరచి మారణహోమం సాగిస్తూంటే
మలిన ఆలోచనలతో సాటి మనిషినే మట్టుబెడుతూంటే
మదిర మైకంలో వావివరసలే మరచిపోతూంటే

మాటలు రాని మృగం పాఠాలు చెబుతోంది
మనకన్నా తనే నయమని
          తనను మనతో పోల్చవద్దని
పరజాతి ప్రాణినిసైతం అక్కునజేర్చుకుంటోంది
తనువు శాశ్వతం కాదని
           తామసాన్నిక దరిజేరనివ్వనని

జవసత్వాలుడిగినా నీ జాత్యహంకారం చావదేమిటి
చరిత్రలెన్ని చదివినా మతచాందసం మానవెందుకు
చావునెదిరించే చేవ లేకపోయినా చంపాలన్న తపనెందుకు
చివరి నిమిషం వరకు చిత్తమంతా విత్తమే ఎందుకు... 

నాతో కలిసిరావెందుకు నేస్తం ...

నింగికెగసిపోదమంటె నాతో కలిసిరావెందుకు నేస్తం
నిర్మిద్దామంటే నిర్మలమైన మరో ప్రపంచం
నీ సొంతమనుకుంటున్న ఈ అనుబంధాలన్నీ క్షణికం     
ఇది మెరుపు కలంతో దేవుడు రాసిన శిలాశాసనం...

రాక్షస సైన్యం రభస చేసే రాజ్యం మనకెందుకు
రమణీయమైన రసమయ అనురాగ చంద్రిక దరిజేరమంటూంటే
కళేబరాలతో కుళ్ళిపోయిన కుహనా ప్రపంచంలో విహరిస్తావెందుకు
సుమధుర పరిమళ నందనానందము నీకై ఎదురుచూస్తూంటే

ఒకనాడు వెండితెరపై వెలుగులు విరజిమ్మిన తారలు
ఒక్కొక్కురుగా కనుమరుగై దివిజేరిన క్షణాలు
తళుకు బెళుకులు శాశ్వతం కాదని మనకుజెప్పే నిజాలు
క్షణిక సుఖాలకై అర్రులుచాచే అమాయకులకు హెచ్చరికలు

మిగిలున్నది చాలా కొంచెం...

బాల్యమంతా ఆటపాటల సందళ్ళు
యవ్వనంలో కలల కౌగిట బందీలు
ఆయువు తీరేనాటికి అనుతాప శోకాలు
తెలియనేలేదు ఎలా కరిగిపోయాయో రోజులు

ఎండమావి నీరుకోసం ఏళ్ళతరబడి ప్రయాణాలు
మలిసంధ్య చీకట్లో మసకబారిన చరిత్రలు
గడిచిపోయిన గతంలో గానరావు గనమైన గడియలు
నెమరేసుకుంటే మిగిలేది నైమిశ నిస్పృహలు

పక్కవాని కష్టం పంచుకో నేస్తం
కరిగిపోయే హిమ ఖండము నీ జీవితం
చక్కనైన చెలిమికి చాలు చిరుమందహాసం
నిరాశా జీవికి నీ ప్రియమైన పలుకే అభయ హస్తం

మరలిరాని లోకాలకు పయనమయ్యే జీవితాలు
మరో అవకాశం కోసం పరితపించే ప్రాణాలు
సమయాన్ని గౌరవించు నేస్తం...
ఇక మిగిలున్నది చాలా కొంచెం...

మేఘాలతో చెలిమి చేద్దామా..

తొలకరి జల్లు తాకగానే
విరజిమ్ముతోంది పుడమి పరిమళం
ఎదురు చూస్తున్న నేస్తాన్ని కలిసానన్న పరవశం..
తుళ్ళింతల తనువు తడిసిపొమ్మంటోంది తనివితీరా...

చిన్ని పాపల్లా చెలరేగిపోదామా
చినుకు చినుకును ఒడిసి పట్టుకుందామా...
మేఘాలతో చెలిమి చేద్దామా...
మెరుపుల పందిరికింద ఆడుకుందామా...

నల్ల దొరల శకానికి నాంది పలికాము...

తెల్లోడి పాలనలో తల్లడిల్లిపోతున్నామని
బడుగు జీవుల బలిమి పోగేసి..సుధీర్ఘ సమరమేజేసి 
విగత వీరుల సమాధులపై నల్ల దొరల శకానికి నాంది పలికాము...
స్వేచ్చగా శ్వాసించవచ్చని వెర్రి కలలుగన్నాము...

నడి రాతిరి చీకట్లో నిశాచర తనయులకు పట్టము కట్టాము...
నరాలనే దారాలుగా జేసి స్వేద సుమమాలలను సమర్పించుకున్నాము...
త్యాగధనుల రుధిరాన్నే పన్నీరుగా జల్లి సత్కరించుకున్నాము...
రాబోయే రోజులన్ని మావేనంటూ సంబరాలుజేసుకున్నాము...

ఆరు దశాబ్దాలు దాటినా ఆకలి మంటలు చల్లారలేదు...
అశ్రు నయనాల ఆక్రందనలు ఆలకించే అధిపతి కానరాడు...
తరాలు గడిచిపోతున్నా తలపైన నీడ జాడ లేదు...
వోటు పండుగరోజైనా ఉదరము నిండిందిలేదు...

నిలపాలి నీ చూపు నింగి వైపే....

ఇనుప గొలుసులనడిగిచూడు బానిసత్వపు భారమెంతో
తిరగబడ్డ చీమకేతెలుసు స్వాతంత్ర్యపు సుఖమేమిటో
నలిగే బ్రతుకుల్లో ఎముంది దిన దిన గండాలు తప్ప
కళ్ళెదుటే పేరుకుపోయే నిరాశా జీవుల కళేబరాల దిబ్బ

అక్రమార్కుల అధికారం పుట్టింది నీ బానిసగుణం నుండే
భరించే వాడంటే బక్కచిక్కిన దోమకైనా అలుసే
దొరల దౌర్జన్యానికి హడలి పోయి వంగిన తల కన్నా
ఆఖరి నిమిషం వరకు పోరాడి తెగిన తల మిన్న

నిగ్గదీసే వరకే సిగ్గుమాలిన సమాజం బెదిరింపు
ఉరిమి చూశావంటే పరుగుదీస్తుంది పొలిమేరువైపు
ఎన్నాళ్ళు మోస్తావు గరళ కుంభాన్ని వేసారిన కరంకము పైన
చేజారినదెంతో వెనుదిరిగి చూడు ఇప్పటికైనా...

భగ భగ మండే భానుడు సైతం
తొలిసంధ్య నాదేనంటూ తెగ మురిసిపోయినా
నడి నెత్తిన జేరి నాట్యమే జేసినా
మలిసంధ్య ముసుగులో మసకబారి పోడా..తెరమరుగవ్వడా...

పిరికి తాళ్ళు తెంచే ప్రయత్నం  చిన్నదైనా ఫలితం ఓ పెద్ద మలుపే
నేలకొరిగే నిమిషమొచ్చినా నిలపాలి నీ చూపు నింగి వైపే

ఓదార్చలేదు... ఒడిచేర్చుకోదు..

కళ్ళముందు నీ రూపం కరాళనృత్యం చేస్తోంది
పిడికెడు గుండెలో ఎగసిపడే రుథిర కెరటంలా
తలచి వగచే నా మది తిరిగిరానంటోంది
నీ జ్ఞాపకాల వలలో చిక్కి, కపోతంలా... 

పగలేదో రెయేదో ఈ ఎడరి రహదారిలో
కలయేదో నిజమేదో నీ తలపుల తిమిరంలో
రాగాలకు అనురాగాలకు చోటెక్కడ ఒంటరి పయనంలో
రవి కిరణం జాడెక్కడ గతితప్పిన జీవితంలో

అల ఎంత ఆరాటపడినా గగనాన్ని తాకలేదు
దిశ తెలియని పరుగు దరిని చేర్చలెదు
కొడిగట్టిన దీపం వెలుగు పంచలేదు
నలుగుతున్న నామనసును ఏ పలుకూ ఓదార్చలేదు... ఒడిచేర్చుకోదు..  

నీ రాక కోసం ...

నడి రాతిరి వెన్నెల్లో వణికించే ఈ చలిలో..
కనులెలా మూసేది... కలలనెలా ఆపేది...
జ్ఞాపకాల కెరటాలు అలజడి చేస్తోంటే
నీ నవ్వునెలా మరిచేది...మనసునెలా దారి మళ్ళించేది..

నీలి గగనంలో తారవై దూరమయ్యావు
నిన్నల నీడలలో కలిసిపోయావు కానరాని తీరంలా...
తెలియని తామస తిమిరం తనువును కాల్చేస్తోంది..
కళ్ళెదుట నీ రూపమె కనిపిస్తోంది..

తెరమరుగైన తలపులు హృది తలుపులు తడుతోంటె
తడి నేత్రాలు నీ రాకకోసం ఎదురుచూస్తున్నాయి
ఎంతకీ తరగని ఈ అంతుతెలియని పయనం ఏ తీరాలను చేరుస్తుందో
ఎదురుచూసే కళ్ళకు నీ మిసిమి దరహాసమెరుపు కనిపించేదెపుడో...

నా మది మౌన రోదన నీ హృది జేరలేదా నేస్తం...
ఎడారిలో క్షత కపోతంలా ఎదురుచూస్తున్నా నీ రాక కోసం ...

అవనిని గన్న అతివ...

తప్పటడుగుల నాడు తల్లిదండ్రుల అదుపాజ్ఞల్లో
కమనీయ బాల్యాన్ని బలిపెట్టుకున్నావు నిరాశా నీడల్లో
ఒదిగి నలిగావు నీదన్నదేమిటో తెలియకుండా
అమ్మానాన్నల వివక్ష ధొరణికి బదులుచెప్పకుండా...

కీచకుల కిరాతకానికి తలవంచావు కలలుగనే వయసులో
సాంప్రదాయాల సాక్షిగా ముడిబడిపోయావు మూడుముళ్ళ బంధంలో
కని పెంచావు వంశవృక్షాన్ని కన్నీటి క్షీరామృతంతో
కరిగిపోయావు కొవ్వొత్తివై కనికరమెరుగని కాలప్రవాహంలో

వయసుడిగిన మలిసంధ్యలోనైనా కాలం నీతో కలిసిరానంది...
ముడులేసిన చేయి దివి చేరుకుంది..
బొడ్డు తెంచుకున్న బంధం వీధిపాల్జేసింది...
వక్రించిన విధి వెక్కిరిస్తోంది.. వేగిపొమ్మంటోంది..

అల్లూరి విల్లు నేలకొరిగిన రోజు...

అవని ఒడిలో విప్లవ కేసరి కలిసిపోయిన రోజు
తెల్ల దొరల కుటిల నీతికి నేల తల్లి తల్లడిల్లిన రోజు
తెలుగు బిడ్డ రక్తంతో భరతమాత తిలకం దిద్దుకున్న రోజు...
అల్లూరి విల్లు నేలకొరిగిన రోజు...సీతారామరాజు తరలిపోయిన రోజు...

వీర కేసరిని విస్మరించిన నల్ల దొరలకు గుర్తుచేద్దామా...
విలువలెరుగని కపట నాయకులను తరిమిగొడదామా...   
విగత వీరుని స్మరణలో రుధిర భాష్పం ధారపోద్దామా...
చరణ ధూళిని తలనురాసుకుందామా...   ధరణి దద్దరిల్లేలా జేజేలు కొడదామా.. 

నీ ఒడిలో పసిపాపనై..

గల గల మాటల నీ ఒరవడి
నేల  చేరిన చినుకు చేసే సవ్వడంతమధురం...
గాలి పొరలలో తేలిపోయే జలతుంపర తాకిన అనుభవం...
సెలఏటి అలల శ్రావ్య గీతం...

నీకంటి కాటుకనై కలల లోకాన్ని ఏలుకోనా..
కురుల తెరల చాటున విరినై ఒదిగిపోనా..
నీ చూపుల కెలవులో కలిసిపోయి కాలాన్ని మరచిపోనా
సౌందర్య సాగర లాహిరిలో కడదాకా తేలియాడనా..

కరిగిపోనా వాలిన నీ కనురెప్పల బిడియాన్నై
కవ్వించనా కెంపైన మోవిపై మిసిమి దరహాసాన్నై
కలహించనా నీ ముగ్ధ మనోహర రూపాన్ని చూపే అద్దాన్నై...
కనుమూయనా వలపుల నీ ఒడిలో పసిపాపనై...  

చిరునవ్వుల చినుకు ....

మేఘాల అలలపై సాగిపోదామా...
మెరుపు తీగల ఊయలలూగుతూ తేలిపోదామా...
నేలనుచేరే చినికుతో కలిసి తడిసిపోదామా...
గాలి తెమ్మెరలు తాకుతూంటె మురిసిపోదామా...మై పరచిపోదామా...

చిటపటల సవ్వడి చెవితాకుతూంటే
తుంపరల తడి గిలిగింతలు పెడుతూవుంటే
తెలియని ఆనందమేదో తనువంతా తడిముతోంది...
మృత్తిక పరిమళం ముక్కుపుటలు తాకుతోంది...

గ్రీష్మ తాపానికి తల్లడిల్లిన అవని
శీతల సమీరంలో సేదదీరుతోంది...
వడదెబ్బలకు వణికిపోయిన జన సందోహం
వర్షపు జడిలో జలకాలాడుతోంది...

కన్నెర్రజేసిన కిరణమాలి కాస్సేపైనా కనుమరుగయ్యాడు...
ఇంకెతతసేపులే మీ ఆనందమని వెక్కిరిస్తున్నాడు....

అలజడి....

మరు కలయిక వీలుకాదని తెలుసు
మరిగిపోయె మనసు మాటవినదనీ తెలుసు
మతిలేని కళ్ళు ఎదురుచూపులు  మానవని తెలుసు
కన్నీటి బరువెంతో కలలుగనే కెలవుకే కదా తెలుసు

వెక్కిరించే విధికి హృది  లేదెందుకో...
అక్కున చెలరేగే అలజడికి లిపిలేదేమిటో...
దక్కని చెలిమి దహించివేస్తోంది
రక్కసిలా రుధిరాశృజలధార కోరుతోంది.. .

నీవు రాజేసిన నిప్పు నివురుచాటున మండుతూనే వుంది...
నీ జ్ఞాపకాల సమీరం తోడై తనువున కాల్చేస్తోంది...  
నీకు దూరంగా నిలువలేని ప్రాణం నలిగిపోతోంది
నేను మేను కాదని నాకిప్పుడే తెలుస్తోంది...  

తరలిపోయిన కాలానికేం తెలుసు
తను తీసుకేళ్ళిన మధుర క్షణాల విలువెంతో... 

ఆనంద లాహిరి

నీ చెలిమి కనుమరుగైతే గమనమెలా నేస్తం...
గుర్తులేదా మన విహంగ విహార  ఆనంద లాహిరి
నిమీలికా నేత్రాల మౌన సంభాషణాఝరి...
నెలవంక సాక్షిగా నీవు చేసిన బాసల విరి

నీ కళ్ళల్లో కనిపించే చిరు నవ్వులే  
దివి విరితోటలోని సిరి మల్లెల పలకరింపులు నాకు.
నీ గల గల మాటల వడి సెలఏరు
మలినమెరుగని మానససరోవరం నాకు... 


మాటవినని మనసును మరలించేదెలా...
మరువలేని నీ జ్ఞాపకాలను తుడిచేసేదెలా...
ప్రకృతే నీవైనప్పుడు నీకు దూరమయ్యేదెలా... 
ప్రవచిత ప్రమాణాలన్ని నీటిమూటలనుకునేదెలా...


గతితప్పిన నీ కఠిన హృది కాస్తైనా కరుగదా
గగనపు అంచులపైకెగసే ఆ మధుర క్షణం తిరిగిరాదా... 
విరిగిన మనసుకు విపణి వీధిలో వెలకడతావా నేస్తం...  
 అనురాగ విలువలను మరచి  వెలివేస్తావా నేస్తం... 

మరలిరాని ఆ నిమిషం

తెరమరుగైన  తీయని తలపులను నెమరేసుకుంటే
పలకరించేది వాడిపోయిన వసంతమే
తరలిపోతున్న ఈ క్షణాన్ని ఒడిసి పట్టుకుంటే 
బంగారు భవిత నీ సొంతమే...

కానరాని తీరానికై కలవరించే కన్నా
కడలి నడుమ కెడయికే సుఖమనుకోవోయ్
కరిగిపోయిన కాలంలో విహరించేకన్నా
కళ్ళెదుటనున్న చెలిమి చవి తెలుసుకోవోయ్

మరలిరాని ఆ నిమిషం మనసును మరగిస్తూంటే
విగత గతానికి వీడుకోలు పలికి నవ వసంతాన్ని స్వాగతించవోయ్
చెరిగిపోయిన చిరునవ్వు చితిమంటలను తలపిస్తూంటే
రుధిరాశృ జలధారలో చిత్తాన్ని చల్లారనీయవోయ్

నిశాచరుల నిర్వాకానికి నీ మదిని బలిచేయవద్దు...
నీకోసం ఎదురుచూసే నీవాళ్ళ హృదిని బాధ పెట్టతగదు...
నిన్నటి నీడల్లో రేపటి వెలుగు కానరాదు...
నిష్క్రమించని నేపథ్యం నిలువునా కాల్చక మానదు…

పుణ్యభూమి పరిమళం నాదే...

తెల్ల దొరల తలలు తెంచిన టిప్పుసుల్తాను కత్తి పదును నాదే
తల్లి వేంగమాంబ భక్తి ప్రవాహమూ నాదే...
తెలవారిందని తట్టి లేపే రహీము నమాజు నాదబంధము నాదే...
తన్మయ తెరీసా తిరుగాడిన నేల తల్లి నాదే...

అల్లూరి అమ్ము కొనతేజము నాదే...
కనెగంటి హనుమంతు నుదుటి వీరతిలకము నాదే..
నేతాజి సాహసము నాదే.. శివాజి సమర శంఖము నాదే...
మౌలానా సామరస్యము నాదే.. మహాత్ముని సత్య వ్రతము నాదే... 

గిడుగు వారి వడి వడి నడకల తెలుగు నుడి నాదే
గురజాడ నడయాడిన అడుగుజాడ నాదే...
వీరేషలింగం వెలిగించిన జ్ఞాన జ్యోతి నాదే..
వేదవ్యాసుడు ఉదయంచిన   వేద భూమి నాదే...

విభిన్న మతాల వైభవ వేదిక నాదే...
విధినెదురించిన వీరజవానుల రుధిర జలపాతము నాదే...
అన్నమయ్య ఆనంద కీర్తనము నాదే...
అరవిందుని అధ్యాత్మికము నాదే...

ఆకలి తో అలమటించిన ఆర్ద్ర క్షణము నాదే..  
అమ్మ గోరుముద్దల అమృత ఘడియా నాదే...
అలసి ఆదమరచిన అమ్మ ఒడి నాదే...
ఆ అమృతమయి ఆక్రందనా నాదె... అశ్రు ఝరి నాదే..

అనురాగవిరి నాదే.. ఆమె ఆఖరి శ్వాస కూడా నాదే..
కడసారి వీడుకోలు నాదే.. కారుణ్య కిరణము నాదే...  

మరిచారా నన్ను....?

ప్రతినిమిషం నలిగిపోతున్నా నావాళ్ళకు దూరంగా...
కమనీయ స్నేహాన్ని చంపుకున్నా కడుపు నింపుకోవడమే ప్రధానంగా....
నిన్న నావాళ్ళందరూ నాచుట్టూ ఉన్నారు బ్రతుకుభారమైనా...
నేడు నాకెవ్వరు లేరు డబ్బెంత వెదజల్లినా..

బండరాళ్ళలా బదులుపలకరేమిటి నేనెంత పిలిచినా....
మీ మనసుల్లో నాకు చోటు లేదా నేనెంత దూరంగా వున్నా....
నా సందేశాన్ని అందిచలేదా ఆ నల్లమబ్బు చాటు మెరుపైనా...
అలనాటి ఆప్యాయతలను గుర్తుచేయలేదా ఒక్క క్షణమైనా...  
 
కడలి దాటి వచ్చాను కడుపు చేతపట్టుకొని..
విధి చేర్చిన తీరాలకు కన్నవాళ్ళను కాదని..
నిఠలాక్షుని వేడుకుంటున్నా కరుణించమని...  
కనుమరుగవ్వకముందే నా వాళ్ళ దరికి చేర్చమని..

నిశిరాతిరి నిరీక్షణ..

నిశి రాతిరి పయనమయ్యా నీ నీడను వెతుక్కుంటూ....
నిను చేరకముందే నీ అడుగుల ఆనవాలు ఆగిపోయిందేమిటి...
నేల తల్లినడిగా నీ వడి వడి నడకల జాడేదని...
నిశిత మౌననమేగాని నోరు విప్పదేమిటి....

అడుగు తడబడుతోంది కరకు రాళ్ళ రహదారిలో
గతి తప్పిన గమనం నీ దరి చేరుస్తుందా...
బ్రతుకు భారమవుతోంది మతి చలించిన మైకంలో
శృతి  లేని జీవితానికి స్వరసురఝరి యోగముందా...  

నా హృది రుధిరబాష్పాలు నీ మది చేరలేదా...
ఈ కాళ రాతిరి నలుపు నీ మనసునలుముకుందా...
నింగినంటే ఆర్తనాదము నీ విగత వీనులకందలేదా...
ఆ అలనాటి అనురక్తి కనుమరుగయ్యిందా...

శిశిర సమీరం తనువు తాకేదెప్పుడు...
సలలిత సరాగం తిరిగి చవి చూసేదెన్నడు...
ఆ అరుణ కిరణం కరుణచూపేక్షణమెక్కడ...
ఈ తిమిర తెర తొలగిపోయెదెప్పటికి...

వింటున్నావా నేస్తం...

కానరాని తీరం కోసం కన్నీటి కడలిలో పయనిస్తున్నా...
కారుమేఘాల కఠిన గర్జనలకు జడిసి కపోతాన్నై కలవరిస్తున్నా...
చీకట్లో చిరునవ్వులా తోడునిలుస్తావా నేస్తం...
అలసిసొలసిన వదనానికి అరువిస్తావా నీ దరహాసం...

సాగర తిమీరం నడుమ సలలిత సరాగాలు వినిపించేనా...
సమిసిపోయిన సహవాసం కొత్తచిగురు తొడిగేనా...
కాలచక్రం కాస్సేపు ఆపగలవా నేస్తం..
కరిగిపోయిన బాల్యం గుర్తుచేసుకుందాం....    

కాలకాలుని కాలి మంజీర గర్జన
మరలిరాలేని లోకాలకు తరలిపొమ్మంటోంది...
అణువణువున అల్లుకుపోయిన ఆత్మీయ బంధం
విడువనలవికాదు విధినెదురించమంటోంది...

లంగరు లేని నావ లయ తప్పుతోంది...
ఒడుదుడుకుల లాహిరిలో ఒరిగిపోతోంది... 
బడలికసుడిలోనే కనుమరుగవుతానేమొ నేస్తం...
మరుజన్మలోనైన మళ్ళీ కలుసుకుందాం...

వాడి(మాడి)పోయిన జీవితాలు..

అలసి పోయి వాడినా ఓడిపోని ఆశకు  గుప్పెడంత ధైర్యమిచ్చి గెలుపునివ్వరా......        
ఆకలెంత దాడిచేసినా కన్నీటికి చోటివ్వని పసిమనసునవ్వులకు తోడునిలవరా....      
నువ్వు వేరు,  నెను వేరని సాగిపోతున్న జనం గుండియల తలుపు తట్టి మేలుకొలపరా.....  
దేశం నీది, నాది, మనందరిది...  పరులకంట్లో పలుచున కానివ్వకురా... సోదరా... 

సంబరాల సంక్రాంతి

పసిడి పంటల పల్లె ముస్తాబయ్యింది సంక్రాంతి సంబరాలకు
కాయకష్టం కొలిమినుడి కొత్త వెలుగులు నింపుకుంటు...
తెలుగులోగిళ్ళన్నీ ఎదురుచూస్తున్నాయి తనవాళ్ళ రాకకోసం ...  
కనిపెంచినవాళ్ళ కంటి నిరీక్షణనే  కాగడాగా మార్చుకుంటు...   

చిరునవ్వుల గలగలలతో ప్రతిధ్వనిస్తోన్న పల్లె పరవళ్ళు 
గిలిగింతల చలిచెలితో భోగిమంటల దాగుడుమూతలు... 
దివిజుల దీవెనలు మోసుకొచ్చే దినకరుని లేతకిరణాలు...
మంచుతెరల చాటున హరితవనాల మసక సోయగాసాలు...

తెల్లవారకముందే తట్టిలేపె కన్న తల్లుల ప్రేమానురాగాలు...
తుంటరిచేష్టలతో కవ్వించే తరుణీమణుల తన్మయ లీలలు...
పిల్లగాలితో కలిసి పలకరించే తోరణాల సుగంధ పరిమళాలు...
కలిమిలేముల తేడాలెరుగని మట్టి మనుషుల మిసిమి మందహాసాలు...

వేల్పుల నోటను సైతం నీళ్ళూరించే పిండివంటకాల ఘుమఘుమలు...
వీధంతా విరజిమ్మిన రంగురంగుల రమణీయ రంగవల్లులు...
వాటినడుమ వయ్యారంగా కొలువుదీరిన ఘనమైన గొబ్బెమ్మలు...
వీనులవిందైన హరిదాసు కీర్తనలు.. కంటికింపైన గంగిరెద్దుల అలంకారాలు...    

సోమరి సోగ్గాళ్ళ సరసాలు... వరసైన నెరజాణల చమత్కారాలు...
కొసరి కొసరి వడ్డించే సొగసరి మరదళ్ళ చేతి వంటలు...
విరిసిన వదనంతో విందారగించే గడసరి బావలు...
కసిరే చూపులతో ముసలి బామ్మల పరిహాసాలు.. అతివల ఆటవిడుపులు...

పెద్దల దరహాసాలు... పిల్లల సందళ్ళు... అలకలు.. కేరింతలు...
అలసిపోని ఆనందడోలికలు... మన పల్లె పండుగలు...